Henri Kley

Persoonsbeschrijving Henri Kley door Arie Reuvekamp.

Henri Kley was zonder twijfel een aristocratische verschijning, had een fijnbesneden gezicht, slanke handen en een fiere houding. Hij was ook een eigenzinnig mens die zijn eigen weg ging.Hij had zo zijn eigen opvattingen zowel over zijn kunst, als in zijn omgang met mensen.Hij schilderde zoals hij meende dat het moest en zeker zo als hij de woeste natuur zag, in al haar grilligheid, hij liet dat ook vaak afhangen van zijn gemoedstoestand.Daarom zijn er in zijn werken duidelijke perioden te herkennen van somber tot uitbundig.Over medemensen had hij direct een opvatting, hij mocht je, of mocht je niet.Mocht hij je, dan was hij als hij was ,kreeg je een schilderij bijna voor niets, mocht hij je niet dan was een schilderij gewoon niet te koop, wat je ook wilde geven.Wel is vermeldenswaardig [ hier is Henri duidelijk hij mocht je of niet],Onze dorpsraad het hete toen “Loenens Belang” en wilde de scheidende burgemeester van Apeldoorn Mr.A.L.des Tombe in 1972 een schilderij aan bieden van een Loenense kunstenaar. Er werd gekozen voor een doek van Henri Kley, voor een prijs van f.1200.- mij werd gevraagd daarin te bemiddelen.Toen ik het bedrag noemde was Henri overgelukkig, toen ik hem trots noemde dat het schilderij naar de scheidende burgemeester ging vloog Henri pardoes overeind van zijn stoel pakte het schilderij en ging er mee naar de brandende openhaard, hij keek mij aan en zei jij mag hem hebben voor 25 gulden of hij gaat nu het vuur in. Bij mijn poging om hem te overreden en toch toe te staan het schilderij aan des Tombe als afscheid cadeau, te laten aanbieden zei Henri letterlijk “Alfje heeft geen verstand van kunst, hij is nog nooit op een expositie geweest, bij hem komt geen Kley aan de muur.” Via een omweg is er door Loenen wel een schilderij van Kley aan geboden, Kley heeft wel 1200.-gulden ontvangen door een “andere” koper voor een van zijn doeken.Het schilderij wat ooit voor Des Tombe bestemd was heb ik voor 25.- gulden gekocht op die voorwaarde dat ik het schilderij zelf moest ophangen, Henri is vele malen komen kijken of ik dat ook had gedaan, tot op de dag van vandaag. hangt het bij mij aan de muur .Geld was voor hem bijzaak, hoe moeilijk hij het financieel gezien soms ook had, zeker in zijn latere leven .Hij heeft het gepresteerd een prachtige zeer oude antieke Biedermeier kast stuk te slaan en zich zo te verwarmen. Rond zijn huis was c.a. 5 hect. bos, maar Henri zei je gaat toch geen levende boom om zagen ,terwijl je dood hout in huis hebt. Zo heeft hij een ook een deel van de zolder in zijn atelier opgestookt. Ik heb het over de Blokhut waar hij woonde en werkte in de Dalenk. In 1964 heeft hij zijn huis verkocht aan een Rotterdamse familie die het als weekend-huis gebruikt.Tijdens een wandeling in 1964 met mijn vriend uit Rotterdam, die een weekend huis zocht, wandelend langs het huis van Henri Kley attendeerde ik mijn vriend op het huis met het bos er om heen, wat te koop stond . Toen wij tijdens onze wandeling [het was op een Hemelvaartsdag] even bij Kley aanwipte en mijn vriend belangstelling toonde voor zijn huis, zei Henri “U bevalt mij ik heb een koper maar die bevalt mij niet, U kunt het huis kopen, voor een prijs die 30 procent lager ligt dan de prijs die nu door hem geboden is U gun ik mijn huis.” Enkele dagen later was het beschreven en de koop was beslist. Henri was daar zo gelukkig mee dat “ïk” Arie Reuvekamp zijn huis had verkocht dat ik 7 schilderijen van hem kreeg, ik constateerde dat Henri in problemen zat op financiëel terrein. Ik heb toen schilderijen mee genomen op mijn groente wagen en zo een honderd tal schilderijen verkocht,[ lees dat dit wel vele jaren geduurd heeft]de prijs lag in het begin zo rond de 100 gulden later heb ik enkele schilderijen mogen verkopen voor enkele duizenden guldens per stuk. Ik wilde nooit dat ik daar voor betaald werd ik was groenteboer heb dat gedaan uit medemenselijke en uit sociale overwegingen, wekelijks bezocht ik hem onze gesprekken gingen over de diepere dingen des levens. nimmer ooit over de oorlog dat was en is een apart verhaal….Henri was inmiddels hertrouwd met Waldtraut Herbold, die gescheiden was en twee kinderen had een dochter en een zoon, het gezin Kley woonde nog wel in de Dalenk maar nu op een boerderij, Henri had reeds paarden bij de Blokhut,maar nu veel meer ruimte met name de Friesche merrie Friso, zijn lievelings paard kon hier in ruimte leven. De boerderij kreeg de naam “MonIvar hoeve” de dochter van Waldtraut hete Monika en de zoon Ivar.Hij was een gedreven kunstenaar, die het liefst in de natuur schilderde, de grote dingen maakte hij in zijn atelier, aan de hand van schetsen.In het begin schilderde Henri Kley op doek, zelfs grote doeken 1 m.bij 1.50 m.en zelfs nog groter.Later is hij op zachtboard gaan schilderen dat haalde hij bij de keukenfabriek van Dikker Hupkes in Loenen.Dat deed niets af aan zijn werk, ook toen ontstonden er meesterwerken.Schilderijen moeten gepresenteerd worden en moeten worden voorzien van passende lijsten, Henri hechtte hier geen waarde aan. De vuren houten lijsten werden gemaakt door de heer Bertus van Oorspronk, van de timmerplaats aan de Eerbeekseweg, heel eenvoudig, bijna allemaal in een groene kleur. Over de opmerking van een mooi passende lijst zou beter staan zei Henri het gaat om het doek, niet om de kralen er om heen.In 1987 heb ik in onze supermarkt in Loenen een 25 tal werken van Henri Kley tentoongesteld om hem na 10 jaar zo te herdenken.